श्री ज्ञानेश्वरीच्या अनेक आवृत्त्या उपलब्ध आहेत त्यात नवीन भर घालण्याची काही गरज नव्हती. मला स्वतःला गेली दहा-बारा वर्षे ज्ञानेश्वरी वाचताना ज्या काही अडचणी आल्या त्या दूर करण्याच्या हेतूने मी हा प्रयोग हाती घेतला.  याकरिता महाराष्ट्र शासनाची ज्ञानेश्वरीची प्रत आधारभूत मानली आहे.  या प्रतीच्या संपादनाकरीता लोकमान्यांच्या,  गीतारहस्याचा,  सोनोपंत दांडेकर व शिवाजीराव भावे यांच्या शब्दार्थकोषाचा,  स्वरूपानंद सरस्वती,  पावस यांच्या ज्ञानेश्वरीचा,  भिडे यांच्या सार्थ ज्ञानेश्वरीचा आधार घेतला आहे.  बऱ्याच ठिकाणी ज्ञानेश्वरांनी श्लोकांवर टीका करण्याचे टाळले आहे.  जसे अध्याय तिसरा  श्लोक 40 ते 43. श्लोकांवरचे  भाष्य काही ठिकाणी गीतारस्त्यातील श्लोकापेक्षा वेगळे आहे.  जसे अध्याय दुसरा श्लोक 46. या विधानामुळे कोणाचाही अधिक्षेप करण्याची इच्छा नाही किंवा ज्ञानेश्वरांना श्लोकांचा अर्थ कळला नाही असे पण मला म्हणावयाचे नाही.  पण माझी भूमिका अशी आहे की वाचकासमोर सर्व मते ठेवावीत.

मी स्वतः ज्ञानेश्वरी हे  एकपात्री  नाट्य समजतो.  यात महाराज,  संजय,  धृतराष्ट्र,  श्रीकृष्ण,  अर्जुन,  निवृत्तीनाथ,  जमलेले श्रोते आणि स्वतः या सर्व भूमिका ते स्वतःच करितात आणि समोर बसलेल्या सामान्य श्रोत्यांना समजेल अशा भाषेत ज्ञानेश्वरी सांगतात.  समोर बसलेल्या श्रोत्यांना समजेल व  रुचेल  पण प्रतिपाद्य विषयाला बाधा येणार नाही अशाच पद्धतीने महाराजांनी विवेचन केले आहे.  म्हणून काही  श्लोकांवर चे  भाष्य आटोपते घेतले आहे किंवा  वेगळे केले आहे.

मूळ श्लोक,  त्याचा टिळकांनी केलेला अर्थ,  ओव्या व त्यातील कठीण शब्दांचा अर्थ विरामचिन्हयुक्त एकत्र असल्यामुळे प्रत्येकालाआपल्या  मताप्रमाणे यावर विचार करिता येईल.  त्या काळातील प्रचारातील असलेल्या शब्दांचा अर्थ समजला तर कोणालाही ज्ञानेश्वरी समजेल आणि म्हणून ओव्यांचा मराठी अर्थ मला अनावश्यक वाटतो.  कारण शेवटी स्वतःचा मार्ग स्वतःच  शोधावा लागतो.  तरीपण ज्या ओव्या शासकीय प्रतीत कठीण म्हणून दर्शविल्या आहेत व ज्या मला पण जरा कठीण वाटल्या आहेत त्यांचा अर्थ शासकीय  प्रतीप्रमाणे  व भिड्यांच्या प्रतीतील  अर्थाप्रमाणे त्यात अध्यायाची शेवटी दिला आहे व त्या ओव्यांचे क्रमांकाचे अधि, (+) अशी खूण केली आहे.

महाराजांनी यमक,  अनुप्रास वगैरे अलंकार वापरले आहेत.  काही ठिकाणी पादपूर्णार्थ  शब्दांची योजना केली आहे.  त्यामुळे अन्वय लावून ओवी वाचली तर अर्थ सुलभ होतो.  याकरिता विरामचिन्हे सढळपणे वापरली आहेत.  दोन्ही बाजूला विराम चिन्ह असलेला शब्द प्रथम गाळून व नंतर योग्य ठिकाणी ठेवला तर अर्थ सहज समजतो.  महाराज असे बोलले असतील तसे वाचण्याकरिता विराम चिन्हाच्या ठिकाणी थांबून ओवी वाचली तर अर्थ सहज समजतो.  उदा. अध्याय अठरावा ओवी  1288 मुळात अशी आहे. '' तैसा क्षात्रसंस्कारसिद्धा। प्रकृती घडीलासी  प्रबुद्धा। आता नुठी  म्हणसी हा धंदा। परी उठविजसीचि तू॥ ही ओवी  अशी वाचली तर अर्थ सोपा होतो "तैसा क्षात्रसंस्कारसिद्धा  घडीलासी  प्रबुद्धा, परी आता नुठी  म्हणसी हा धंदा, प्रकृती उठविजसीचि तू."याकरिता प्रकृती या शब्दाच्या दोन्ही बाजूस विरामचिन्हे दिली आहेत. त्याचप्रमाणे जेथे अनुच्चारित अनुस्वार आहेत व अर्थभेद  होत नाही ते अनुस्वार गाळले आहेत.

परशुराम रामचंद्र  गोखले.  

आभार या आकृतिबंधाची ज्ञानेश्वरीची प्रततयार करण्याची प्रेरणा ज्ञानेश्वर महाराजांनीच दिली असावी म्हणून माझ्यासारखा अल्प बुद्धी ती प्रत्यक्षात उतरू शकला. या प्रतीचा आकृतीबंध ठरवण्याचे काम माझी सौभाग्यवती सौ.  शीला गोखले हिची खूप मदत झाली.  त्याच प्रमाणे प्रत्येक ओवी वाचून मुद्रित प्रत दुरुस्त करण्यास पण तिची मदत झाली आहे. या आकृतिबंधाची ज्ञानेश्वरीची प्रततयार करण्याची प्रेरणा ज्ञानेश्वर महाराजांनीच दिली असावी म्हणून माझ्यासारखा अल्प बुद्धी ती प्रत्यक्षात उतरू शकला. या प्रतीचा आकृतीबंध ठरवण्याचे काम माझी सौभाग्यवती सौ.  शीला गोखले हिची खूप मदत झाली.  त्याच प्रमाणे प्रत्येक ओवी वाचून मुद्रित प्रत दुरुस्त करण्यास पण तिची मदत झाली आहे.